Heerlijk gewandeld de komende dagen. Wat een rijke stad met zijn mooie stranden, boulevards, sjieke winkels, prachtige artdecco hotels, dure auto’s, ochtendmarkten en heerlijke kronkelstraatjes.
Met een petit train een 1 uur rondrit gemaakt. Je ziet dan alles voorbijkomen.

Zondag 3 september

We zitten we op een terras aan een Belgisch biertje (7,50 euro) en voor ons is een brocante gaande. Er is een kraam die geld ophaalt (voor het goede doel)door spullen en kleding te verkopen. We gaan kijken en ik scoor een mohair hoedje en een zo goed als nieuwe wandeljack voor…. 2 euro!!

Maandag 4 september

We varen om 09:45 uur richting Villefranche. Ook hier moesten we om 08:00 uur bellen of we mochten komen. Dat mocht maar dan na 12:00 uur. We komen om 12:35 uur aan en havengeld 48,50 euro per nacht.
Er liggen grote cruiseschepen vlak bij de havenmond en de passagiers worden met kleine boten overgevaren naar het dorpje.

Dinsdag 5 september

De sfeer in Villefranche is geweldig; rustig, maar zeker niet saai. Er is veel te zien, er zijn veel terrasjes om te drinken of te eten en er loopt een plezierig aantal toeristen rond.
We besluiten ruim de tijd te nemen voor Villefranche.

Vrijdag 8 september

Vandaag lopen we eerst nog even door ons “eigen” Villefranche en dan met de trein naar Menton. Menton stond op ons lijstje “te bezoeken havens”, maar daar een plekje boeken is een ramp. De havenmeesters verwijzen ons naar de website en van de website komt nimmer een reactie. Dan maar met de trein. Ook leuk.
We worden, op weg naar de trein, gebeld door de havenmeester dat onze boot verplaatst moet worden omdat de eigenaar waar we nu liggen (plaats 42) komt de volgende dag terug. We lopen weer terug en met behulp van de havenmeester varen we onze boot naar plaats 55. Dicht op andere schepen en een zeer smalle plek met onze bootbreedte van 4,37m. Maar het lukt. Wel last van de fenders die tegen onze boot aan schuren.
Daarna weer naar de trein gelopen op weg naar Menton. Leuk klein dorp waar John en Suzanne (de Engelse gepensioneerde rechters uit Engeland zie Valencia 2016) hun boot willen stallen in de winter in 2018. De oude haven viel tegen en is erg klein. Voordeel is wel dicht bij het dorp. De nieuwe haven Caravan ligt verderop en 20 minuten lopen naar het dorp.
We waren blij dat de haven vol lag want al met al viel het toch tegen.

Maandag 11 september

Met de trein naar Monaco. We hadden er veel van voorgesteld maar wat viel stad ons tegen.
Benidorm was er niets bij. Wat een hoogbouw tegen de rotsen. Geen leuke smalle steegjes of straten. Kopje koffie 5 euro en de sfeer was echt niet gezellig te noemen. Heel veel dure auto’s, winkels, jachten en restaurants gezien. Pffff….of deze mensen gelukkig zijn? Wij vonden het een “kille” stad waar geen enkele uitstraling vanuit kwam. We waren blij dat we weer in de trein zaten op weg naar Villefranche.

Dinsdag 12 september

Weer een dagje Vilefranche in. Wat een heerlijk contrast met Monaco.

Woensdag 13 september

We varen om 7:45 uur uit (ging gelukkig goed was wel erg krap om eruit te varen) richting San Remo en komen om 12:55 uur aan.
De Joie de Vivre ligt in Italië!
Havengeld 81,40 euro

Vrijdag 15 september.

We ervaren, met plezier, de cultuurverschillen tussen Frankrijk en Italië.
Wanneer je op een terras een drankje besteld, krijg je er een “gratis” hapje bij. Nou, zeg maar hap. Na een paar drankjes heb je geen lunch of avondeten meer nodig.
We hebben ook de vlag van Italië gescoord voor aan de lijn met gastenvlaggetjes. Het wordt al een aardige verzameling.

Zaterdag 16 september.

De haven van San Remo ligt behoorlijk vol met behoorlijk grote schepen. In Cannes is een grote bootshow aan de gang en de haven ligt daar overvol. San Remo fungeert nu als “overloop” voor Cannes.
Boven San Remo pakken zich dikke wolken samen. Een vooraankondiging van een fikse zomerstorm. Iedereen blijft binnen en wacht af. Met een biertje en een hapje. Dat dan weer wel natuurlijk.

Zaterdag 16 september, stadswandeling

Het oude San Remo is gebouwd op een behoorlijk steile heuvel. Veel smalle weggetjes waar een auto niet doorheen komt. Tijdens de wandeling wanen we ons in de middeleeuwen.
Eenmaal boven hebben we een prachtig uitzicht.

Maandag 18 september

Nadat we de 17e een beetje bij het schip gebleven zijn, heftige wind/golven, ook in de haven, willen we de 18 weg. De haven van San Remo is behoorlijk duur, dus op naar meer beschaafde prijzen.
Eenmaal buiten de haven ontdekken we dat de wind weliswaar is gaan liggen, maar dat de golven nog steeds zeer onstuimig zijn.
Nou ja, we zijn uitgevaren, dus nu ook maar door naar de volgende haven.
Het zeil blijft binnen en we motoren in een zigzag koers omdat dwars op de golven niet echt prettig is.
Tegen half elf komen we bij Degli Aregai, de haven van San Stefano di Mare. In de haven staan geen golven de ligplaatskosten zijn beduidend lager dan die van San Remo.
Aanleggen dus.
Het zal je niet verbazen dat we onderweg geen foto’s gemaakt hebben; we hadden wel iets anders aan het hoofd.
We vinden dat we een heerlijke Italiaanse lunch verdient hebben. We lopen door pittoreske dorpjes totdat we een klein dorpsrestaurantje gevonden hebben. Zoals bijna altijd smaakt het eten er heerlijk, evenals de wijn. De prijs van dit alles is laag, kortom we verheugen ons op ons verblijf in San Stefano.

Dinsdag 19 september

Van 19 tot 22 september blijven we in San Stefano. Vanaf de 22e hebben we iets verderop de overwinteringshaven geboekt, dus gaan we op zoek naar wat San Stefano ons te bieden heeft.
Vroeger liep vlak langs de kust een spoorlijn richting Frankrijk. Die is wat hoger op de heuvels herbouwd. De oude spoorlijn is omgetoverd in een prachtig, grotendeels vlak, fietspad.
We pakken onze elektrische fietsjes erbij om het gebied tussen San Remo en Imperia vanaf het land te verkennen.
Naast een nuttig bezoek aan de LIDL, treffen we een flink aantal leuke kustdorpjes aan. Leuke terrassen, mooie stranden, boulevards, prachtige uitzichten en een prachtig blauwe lucht.

Vrijdag 22 september

Vandaag varen we naar Maurizio/Imperia voor de winterstalling.
Vroeger waren dat twee stadjes die inmiddels aan elkaar gegroeid zijn. Tussen de twee oude haventjes is een grote nieuwe jachthaven gebouwd. Een iets te ambitieus project, waardoor een faillissement en een doorstart nodig waren. De haven is uitstekend, maar bijvoorbeeld de aanpalende restaurants zijn er nooit gekomen.
Hierdoor is het niet druk in de haven. Dat maakt hem goedkoop (heel belangrijk als je er maanden blijft liggen).
De ontvangst is uitstekend. Een bootje wijst ons de weg en bij de ligplaats staan al mannen klaar. We liggen helemaal achteraan in de haven, ver weg van de havenmond. Heel fijn, want dat scheelt wind en golven in het winterseizoen.
We regelen de administratie en elektra/water. Dat gaat met “tokens” en metertjes. We moeten dus voor de hele winter stroom kopen. Geen idee hoeveel we nodig zullen hebben. We laten enkele zaken de winter aanstaan, dus we kopen voor 140 euro stroom.
Dan de stad in, nou ja, een van de twee. We gaan voor de linker. Voetpaden blijken niet af; even zoeken dus. Maurizio ziet er leuk uit. Leuke terrasjes en romantische restaurantjes op dorpspleintjes. Boven op de heuvel ligt de oude stad. Ook gezellig.

Zaterdag 23 september

Van 23 tot 26 september hebben we de tijd genomen om het schip winterklaar te maken.
De watermaker doorspoelen met cleaner (die we via internet bij de haven hadden laten bezorgen; waar zouden we zijn zonder www), vegen, zuigen, soppen en spullen opbergen in plastic hoezen in de slaapcabine voorin.
In Imperia (het rechter stadje) kopen we extra fenders. Gezeur zoals in Valencia willen we niet meer meemaken. Het schip maken we met extra lijnen aan de kade vast.
Er blijft ruim voldoende tijd van de stadjes te genieten. Imperia heeft een hele reeks restaurantjes langs de haven, waaronder een vissersschip met tafeltjes en een menu met wel heel verse vis.
In de winkel met scheepsbenodigdheden vindt Chris mooie en sterk afgeprijsde gympen. Hoe mooi kan het leven zijn!
Ter afsluiting dan nog maar de riante Italiaanse lunch.

Dinsdag 26 september

Vandaag nemen we voor de wintermaanden afscheid van ons scheepje.
De loopplank blijft aan boord, dus lenen we een loopplank van de buren.
Alles hebben we nogmaals gecontroleerd (alle luiken dicht?) en daar gaan we dan.
Het is vanaf de haven een flink eind lopen naar het station. De rolkofferwieltjes slijten flink.
De treinen in Italie rijden op tijd. Op het station staan groepjes bootvluchtelingen. Ze kunnen Italie niet uit, want de grenzen zitten dicht voor ze. Ze hopen via een trein naar Frankrijk door te kunnen reizen.
Dat merken we wanneer we met de trein naar Nice aankomen bij de grens. Het oponthoud is lang en de trein wordt uitgekamd. Er wordt stevig etnisch geprofileerd. Wij krijgen alleen een vriendelijk knikje van de douaneman. Even later komt hij langs met een donkere man die terug naar Italie moet.
Halverwege de middag komen we aan in Nice. het hotel is vlakbij het station en ook vlakbij de bus naar het vliegveld. Terrasje maar weer en vast rondkijken waar we ‘s avonds gaan eten.

Woensdag 27 september

Morgen vliegen we pas, dus vandaag Nice-dag.
Mooie stad, mooie winkelstraat, mooie terrassen. Even opletten waar je gaat zitten. De terrasprijzen verschillen enorm.
We lopen over de boulevard langs het strand. We moeten toch even denken aan de vrachtwagen die hier dood en verderf kwam zaaien.
Vlak achter de boulevard krioelt het van de restaurantjes en terrasjes. Spitsuur, want in Frankrijk wordt geluncht tussen 12:00 en 14:00. Niet eerder, niet later.
We maken een lange stadswandeling en komen aan het einde van de dag moe maar voldaan aan in ons hotel. Wat heeft het hotel een prachtige en rustige binnentuin! En dat terwijl je overal vlakbij bent. Ook uitstekende en betaalbare restaurants vlakbij.
Gemak dient de mens!

Donderdag 28 september

Vandaag terug naar huis.
De busreis naar het vliegveld verloop goed georganiseerd. Gelukkig niet zo druk als we wel eens meemaken. Ook het vliegveld is relaxed. Het staat vol met prive vliegtuigjes van de happy few.
Nou ja, we vlakken onszelf ook niet uit als happy few; wat een voorrecht om weer zo’n reis als afgelopen zomer te mogen maken.
De vlucht verloopt zonder problemen. Vanaf Zaventem (ook al zo’n griezelherinnering) worden we opgehaald door Rene. Hij rijdt ons naar huis.
Houtkachel aan, wijntje erbij. Klaar voor de winter.
Tot 2018, tot straks Imperia!